Bugün 2 Temmuz, Sivas Katliamı’nın ardından tam 23 yıl geçti. Koskoca bir 23 yıl. Ancak Madımak, hâlâ alev alev yanıyor. Ve oradaki arkadaşlarımızın, yoldaşlarımızın çığlıkları hâlâ kulaklarımızda, yüreklerimizde..

2 Temmuz 1993’te Sivas’ta Pir Sultan Abdal Şenlikleri’ne katılan 33 aydın ve sanatçı, gericiler tarafından ateşe verilen Madımak Oteli’nde vahşice katledildiler… Katliamın üzerinden onca yıl geçmiş olmasına karşın, bu vahşetin hiçbir sorumlusu hesap vermedi. Sivas davası zaman aşımından düşürüldüğünde “milletimize hayırlı olsun” denildi. Ve aynı zihniyeti taşıyanlar, Madımak’ın ateşini Sur’a, Silopi’ye, Nusaybin’e, Cizre’ye ve Gever’e taşıdılar, taşıyorlar… Söylem aynı: Biz tarihimizde insanları hiç diri diri yakmadık”

Tarihindeki katliamların hesabını veremeyenler, şimdi yeni yeni katliamlara maruz bırakıyorlar bizleri. Artık hayatımızda patlamaların ve ölümlerin ardı arkası kesilmiyor. Bütün gücün tek bir kişide toplandığı, tekçi, despotik bir sistem kurmayı hedefleyen iktidar ve onun kurumları ülkeyi tam bir ateş çemberine çeviriyor.

İşte tam da böyle bir zamanda 2 Temmuz Sivas Katliamı’nı unutmamalıyız; sokaklarda, alanlarda bu vahşi katliamın hesabını sormalıyız.

Dersim’i, Maraş’ı, Çorum’u, Roboski’yi, Suruç’u, Ankara’yı, Cizre’yi… unutmamak için

Madımak Otelinin Utanç Müzesi olması için,

Cem evlerinin hukuki güvenceye kavuşması, Diyanet İşleri Başkanlığının lağvedilmesi, zorunlu din derslerinin kaldırılması için,

Alevi yerleşim alanlarına cihatçı kampların yapılmaması, Alevi evlerinin işaretlenmemesi, asimilasyona yönelik politikaların son bulması için;

Sokaklarda, alanlarda sesimizi, mücadelemizi yükseltmeliyiz.

 

Özgürlük ve Sosyalizm Partisi

 

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir